Regelmatig komt het voor dat ik in een gesprek stuit op oud zeer. Op een of andere manier krijgt wat er aan de orde is een lading mee, die niet helemaal past bij de realiteit van dat moment. Als het mijzelf betreft, hoor ik mij praten op een toon en met een heftigheid, die me tegelijkertijd verbaast en ergert. Het is alsof ik even de regie verlies en mee terug genomen wordt in een verhaal van lang geleden, waar de lading is ontstaan. Gek genoeg probeer ik mezelf en de ander er van te overtuigen, dat het niet van toen, maar heel erg van nu is wat mij zo triggert. Als ik in de ogen van de ander zie, dat die mijn heftige emotie niet kan plaatsen, ga ik nog fanatieker uitleggen wat er zo mis is aan wat er op dit moment gebeurt. En zo raak ik verstrikt in mezelf. Herkenbaar?
Als ik degene ben, die naar een ander luistert, die in zo’n val van vroeger is getrapt, dan help ik de ander van de wal in de sloot door te vragen waarom dit de ander zo raakt. In plaats van de ander een stap dichter bij zichzelf te brengen, trek ik ‘m daarmee van zichzelf vandaan. De waarom-vraag doet een appèl op de ratio en logica. Daardoor kalmeert de ander vermoedelijk wel, maar met de lading gebeurt weinig en een volgende keer bij een vergelijkbare trigger is die weer net zo actief en actueel.
Wat wel werkt: het ‘verboden toegang’ bord vriendelijk negeren en de ander helpen de lading die er is te doorvoelen. Dan is de kans groot, dat er een katalyserende werking van het moment uitgaat en situaties naar boven komen, waarin de lading eerder gevoeld is en zelfs is ontstaan. Door te blijven voelen, verdwijnt de weerstand tegen wat de trigger was en komt er ruimte om te verwerken. Op die manier wordt er emotioneel puin geruimd.
Dit werkt natuurlijk net zo goed bij jezelf als bij een ander. Misschien is ’t in the heat of the moment te lastig om van projectie naar introspectie te schakelen, maar helpt ’t al te weten dat dat is wat je op een rustig moment voor jezelf kunt doen. Je beperkt voor jezelf de schade, omdat datgene aandacht krijgt wat gevoeld en verwerkt kan worden. Daarmee verdwijnt de lading en stukje bij beetje wordt je ‘oud zeer’ koffer leger en het leven lichter.
