Toen ik in het ziekenhuis lag, nadat ik op de fiets door een auto was geschept, bleef het zinnetje: ‘het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt’ van Acda en De Munnik door mijn hoofd zingen. In 2 seconden was er van mijn planning voor de volgende weken niets meer over. In plaats van de regie en opvoering van de musical van mijn kids, kwam er voorgeschreven rust. In plaats van coachgesprekken, presentaties en een teamdag kwam er stilte. Aanvankelijk overigens nog niet in mijn hoofd – daarvoor was de klap te hard geweest.
Natuurlijk viel het me zwaar om ‘mijn plannen’ los te laten. Toch merkte ik al snel dat als ik inzoomde op wat er nu wel in mijn leven gebeurde, het voor mij makkelijker werd om met de nieuwe stroom mee te gaan en daarvan te genieten. Sterker nog: als ik me liet meevoeren, kon ik vaak dankbaarheid voelen voor deze verandering.
Nu ik weer plannen maak en vanalles op de rit zet, merk ik hoe lastig het is om bij dat gevoel te blijven en de stroom te voelen die zich onder mijn activiteiten bevindt. Het lijkt wel alsof het zodra ik iets wil, moeilijker wordt om te zien wat zich onder mijn ogen afspeelt. Ik vecht makkelijker tegen wat me niet bevalt, dan dat ik een stap terug doe en kijk wat er feitelijk is. Niet voor niets is onder in de U van theory U en in de stappen ‘ verdiepen en richten’ van het Bewustzijnswiel, vooral het loslaten van wat je wilt, van belang. Om te kunnen ontdekken wat de stroom is, moet je de peddels uit het water halen. Dan kun je opnieuw koers bepalen.
Ik heb gemerkt dat ik meer energie overhou als ik mee kan bewegen met wat er gebeurt, terwijl ik andere plannen maak en dat zich dan ineens andere waardevolle gebieden laten ontdekken, vanwaar ik ook prima verder kan gaan.
