
Is je reactie op ‘schuldig’ een negatieve? Dan zou ik zeker verder lezen! Het valt mij namelijk op dat het voor veel mensen makkelijker is om smoezig dan schuldig te zijn. Anders gezegd: het bedenken van allerlei listige argumenten, cq. smoezen om schuldgevoel te vermijden gaat velen makkelijker af, dan de verantwoordelijkheid nemen voor wat mis gaat en de bijbehorende schuld dragen. Uiteraard draait alles hierbij om perceptie. Als jij je stinkende best hebt gedaan om het een en ander goed te laten verlopen en er gaat toch iets mis, dan voelt het rechtvaardiger om je positieve intentie te benadrukken en uit te leggen waarom het (bij de ander) mis ging, dan te zeggen: jeetje wat stom, dat had ik anders aan moeten pakken. En toch is dat laatste precies wat in contact met een ander vaak beter werkt.
Er is zo’n mooie uitspraak die erover gaat dat gelijk hebben niet altijd betekent gelijk krijgen. Dat is net zoiets. Als je voorbij je eigen standpunt kijkt en het samenspel in het geheel bekijkt, dan kan het zijn dat het beter past als jij de schuld neemt. Hoe meer smoezen je verzint om dat te vermijden, hoe meer de schuldvraag bij je terugkomt.
Mijn ervaring is, dat als ik oprecht schuld beken in plaats van me uit een situatie te smoezen, de spanning afneemt. Zelfs als de ander echt boos is, komt er ruimte om samen te kijken naar wat er speelde. En niet zelden heb ik gemerkt, dat mijn schuld afnam en vaak zelfs oploste. Waar smoezen tot een discussie en onzekerheid leiden, geeft schuld bekennen ruimte en openheid.
Schuldig zijn biedt dus communicatief gezien mooie kansen. Door de verantwoordelijkheid te nemen, spijt te betuigen en dan het gesprek aan te gaan, komt er openheid en bied je een ander de kans zich in alle eerlijkheid uit te spreken. Zo krijg je beiden zicht op wat een volgende keer beter kan. En dat is heel goed voor de relatie.
Kortom: voor een goede relatie liever schuldig dan smoezig! Waar liggen jouw kansen?