En dan is het ineens een ‘nieuw’ jaar. Hoewel ik geniet van alle goede wensen en ook iedereen het allerbeste, mooiste en fijnste wens, vind ik ’t toch eigenlijk een raar fenomeen. We spreken met elkaar een moment af in de tijd en dat is dan het punt waarop we massaal reflecteren op het afgelopen jaar en ons bezinnen op hoe we in dit jaar de beste versie van onszelf gaan zijn. Tegelijkertijd weten we dat we al die goede gedachten en wensen over pakweg een maand al weer vergeten zijn. Het ‘nieuwe’ jaar voelt dan alweer vertrouwd en we gaan door met de route die we in het ‘oude’ jaar begonnen waren tot ook dit jaar op de valreep komt van nieuw naar oud.
Ik doe van harte mee aan dit ritueel en tegelijkertijd wil ik meer. Zou ik midden in de zomer kaarten willen sturen met teksten als: Hoe gaat het met jouw wensen? Hoe staat het met je geluk? Is er nog iets waarmee ik ervoor kan zorgen dat je wat je je hebt voorgenomen haalt dit jaar? En ik zou willen weten wat je je dan, als je toch vrijelijk mag wensen, ten diepste wenst en hoe je denkt dat dat goed gaat komen.
Zo’n ‘nieuw’ jaar geeft mij altijd een onzeker gevoel die eerste dagen. Ik wil proeven of ’t een goed jaar gaat worden of dat ’t aanpoten wordt. Eigenlijk wil ik gewoon nu al weten dat ik op 31 december 2016 om 12 uur dankbaar afscheid neem van een fantastisch jaar, omdat ik terugkijk op een jaar waarin al jullie wensen en de mijne helemaal zijn uitgekomen. Dat zou geweldig zijn.
Misschien is het dan toch een idee om ergens halverwege 2016 bij elkaar te peilen hoe ’t gaat. Gewoon om in te schatten wat er nodig is om zielsgelukkig dit prachtige jaar af te sluiten. Ik neem me voor om ’t te doen, maar mocht ik ’t vergeten – je weet nooit hoe je wordt meegesleept in 2016 – willen jullie me er dan aan herinneren?
