
Op allerlei manieren zijn we met z’n allen bezig om de wereld perfect te maken. We letten op risico’s, fouten en signaleren problemen. Onze aandacht is gericht op voorkomen, wegpoetsen en oplossen, zodat we opgelucht adem kunnen halen dat het een en ander weer gladgestreken en in harmonie is, en we verder kunnen gaan.
Vanuit de beweging van het Bewustzijnswiel kijk ik daar anders tegenaan. Ik ga ervan uit dat een fout niet voor niets verschijnt. Voor ik die ‘goed’ ga maken, pauzeer ik even. En ik vraag me af: wat is de fout precies, waar gaat ie over (voor mij) en welke ruimte ontstaat erdoor?
Een concreet voorbeeld: Ik kom tot de ontdekking dat ik een dubbele afspraak in mijn agenda heb gemaakt. Mijn eerste reactie: de laatste gemaakte afspraak verplaatsen naar een andere dag. Ik ben al bezig om naar een andere dag te kijken, als ik me realiseer dat ik beter even kan pauzeren. Ik kijk opnieuw naar mijn planning en zie dat ik (onbewust) bij de afspraak rekening heb gehouden met 2 uur uitloop: zo gaat dat namelijk meestal bij die klant. Ik realiseer me dat de planningsfout eigenlijk gaat over grenzen stellen: ruimte geven en nemen. Als ik met dit inzicht opnieuw naar het probleem kijk, dient zich als vanzelf een andere oplossing aan, waar ik me uiteindelijk veel beter bij voel. Ik gebruik de ene afspraak om de andere in tijd te begrenzen.
Dit werkt praktisch in ’t klein, maar ook op veel grotere schaal. (medewerker die niet functioneert, conflicten, ontbrekende puzzelstukken in een verhaal…) Er komt ineens een ander perspectief naar voren als je stilstaat bij de potentie van de imperfectie.
Wil je weten hoe je vaardig kunt worden in het herkennen van de kracht van fouten, of heb je een vraag hierover, neem dan contact met me op.