Het slechtste advies dat ik ooit van iemand gehad heb, is: geef niets zomaar weg! Het effect op mij was, dat ik zorgvuldig ging afwegen – wanneer geef ik wel iets en wanneer niet. In het uiten van mijn talent werd ik kortom voorzichtig. Daarmee stagneerde de ontwikkeling ervan. Talent heeft het namelijk nodig om gebruikt, ingezet te worden. Daarmee verfijnt en verdiept het zich.
Ik herinner mij een parabel uit de bijbel, waarin precies dit aan de orde is. De man die zijn talent zorgvuldig heeft bewaard en gekoesterd, is uiteindelijk het slechtste af. Degene die zijn talenten heeft ingezet, heeft de waarde ervan ruim vermeerderd. In het verhaal staat niet hoe hij dat gedaan heeft, maar ik vermoed, dat hij steeds het beste heeft gegeven wat hij had. En dat kan alleen als hij dat ook heel vaak zomaar heeft gedaan, zonder zorgvuldig af te wegen of zijn talent in die situatie wel helemaal tot zijn recht is gekomen.
In allerlei programma’s zijn we bezig om talent te ontdekken en te ontwikkelen. Daarbij gaan we uit van welbevinden en productie. We vragen naar passie en drive en gaan van daaruit empoweren. Daar komt ontegenzeggelijk veel goeds uit en toch vraag ik me af: wat zou iemand gewoon vanuit zichzelf te geven hebben? Wat geeft iemand spontaan, zonder enige vorm van aandacht van buitenaf? Zien we dat wel goed genoeg?
Vanuit mijn ervaring uit coaching zou ik nu zeggen: ontdek wat je zomaar weggeeft, zonder enige moeite en ga dat vooral heel vaak doen! Geef je dan geen parelen voor de zwijnen? Vast, soms en heel vaak ook niet. Ik geloof dat ’t het risico waard is. Zeker als je blijft ervaren wat er met je gift gebeurt. Talentontwikkeling is namelijk ook afstemmen op je omgeving en weten welke dosis van jouw talent ontvangen wordt.
Geven dus en waarnemen wat ’t effect is. En ook al is dat niet wat je wenste of hoopte, hou je niet in! Het beste advies dat ik je kan geven: geef bewust weg! Daar pluk je zelf namelijk de meeste vruchten van.
