Vertwijfeld zegt A.:”Ik moet het leren loslaten, maar hoe doe ik dat?” Het simpele antwoord: “Nou, gewoon, doen!” leidt over het algemeen eerder tot meer vertwijfeling dan tot opluchting. Op zoek naar een beter antwoord heb ik 3 manieren gevonden, die het daadwerkelijk makkelijker maken om los te laten.
De eerste is: vasthouden!
Daarbij wordt duidelijk wat je precies zou moeten loslaten en waarom dat lastig is. Je zoomt juist in op wat je los ‘moet’ laten en stelt de vraag: wat maakt dat ik dit vasthoudt? Daarmee ervaar je waar de schoen werkelijk wringt en dat kun je dan aanpakken. Vasthouden helpt vooral als je blijft malen over iets wat is gebeurd. Meestal laat dat je niet los, omdat je geraakt bent en een deel nog onvoldoende hebt verwerkt. Door dat werkelijk aandacht te geven, gaat de spanning eraf en lost ’t op. Vasthouden dus om los te kunnen laten.
De tweede is: loshouden!
Deze term heb ik ooit van iemand gehoord en hij spreekt me aan, omdat de formulering positief is. Er hoeft niks weg – je mag ’t houden – alleen houd je ruimte in plaats van constante spanning op de lijn. Als je het loslaten moet leren, is dit een behapbare stap. Het is zoiets als je kind leren fietsen en een handje in de rug houden in plaats van de hele fiets met kind blijven vasthouden. Daar zit ook precies de kunst: wat heb je nog echt nodig om verbinding te houden en waar kun je ruimte laten? Voor situaties waarin loslaten betekent: anderen meer hun werk laten doen, is dit een fijne manier. Je zou kunnen zeggen dat loshouden zorgvuldig, betrokken en stap-voor-stap loslaten is.
De derde manier:laten!
Als je de bovenstaande zin verandert in: “ik moet het leren laten“, wordt de betekenis ineens heel anders. Deze derde manier gaat over ‘niet doen’. Dat is niet hetzelfde als achterover leunen en ‘niets doen’. Het komt er op neer, dat je actief bezig bent om te kijken wat er gebeurt, te reflecteren op jezelf, de ander en de situatie en dat je ervoor kiest om daarin niet in te grijpen. Door niet te doen, laat je de situatie zich ontwikkelen en kun je je beraden op wat er werkelijk van jou gevraagd wordt. Als je merkt, dat je voortdurend apen op je schouder hebt, die je niet meer wilt, dan is deze manier een hele goede. Verrassend vaak blijken de apen ineens heel flexibel en veel minder gehecht aan jou als je dacht. Laten geeft je ruimte om te kiezen en je bezig te houden met wat je niet los wilt laten.
Ik ben benieuwd welke manier je het meest aanspreekt.
